W naszym nadgarstku znajduje się osiem mniejszych kości ułożonych w dwóch rzędach. U szczupłych osób niektóre z nich są wyczuwalne pod skórą. Kość łódeczkowata to największa kości szeregu bliższego, która swoją nazwę zawdzięcza unikalnemu kształtowi. Wszystkie kości nadgarstka tworzą mocną strukturę kostną, ale za jego stabilizację odpowiada w głównej mierze kość łódeczkowata. Złamanie może spowodować szereg przykrych konsekwencji, a powrót do pełnej sprawności wcale nie jest taki prosty, gdyż nadgarstek jest słabo ukrwiony. Osiągnięcie prawidłowego zrostu jest więc trudne i tylko w niektórych przypadkach udaje się to osiągnąć po założeniu gipsu. O wiele lepszym i pewniejszym rozwiązaniem jest operacyjne leczenie złamania.
Problemy z kością łódeczkowatą najczęściej dotyczą osób czynnie uprawiających sport, ale mogą być także konsekwencją upadku na wyprostowaną dłoń.
Kość łódeczkowata złamanie — objawy
Pierwszym objawem, sygnalizującym, że coś niepokojącego stało się w obrębie kości łódeczkowatej, zwłaszcza jeśli wcześniej doszło do upadku, jest ból. Do tego objawu szybko dochodzą następne, czyli obrzęk oraz ograniczona ruchomość w stawie. Poza złamaniem kości łódeczkowatej nieprzemieszczonym (stabilnym) wyróżniamy jeszcze jego dwa typy, a mianowicie:
- złamanie z przemieszczeniem,
- złamanie z przemieszczeniem wieloodłamowym.
Diagnostyka, podobnie jak samo leczenie złamania, jest trudna. Potrzeba specjalistycznego sprzętu, a także dużego doświadczenia, by móc trafnie ocenić rodzaj złamania. Dokładne zdjęcia RTG nie zawsze dają jasny obraz sytuacji. Najbardziej precyzyjne jest badanie przy użyciu rezonansu magnetycznego.
Uprawianie, jakich dziedzin sportu zwiększa ryzyko złamania kości łódeczkowatej?
Według statystyk ten rodzaj złamań częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet. Bardziej narażone są na niego osoby uprawiające sport. Jeśli chodzi o dyscypliny, które stwarzają więcej okazji do kontuzji w obrębie nadgarstka, to wymienić można m. in.:
- piłkę nożną,
- piłkę ręczną,
- sporty walki,
- bieganie,
- jazdę na rowerze.
Dla osób, które zawodowo uprawiają sport, złamanie kości łódeczkowatej może oznaczać nawet zakończenie kariery. Wówczas z pomocą przychodzi medycyna sportowa. Jeżeli lekarz wyda orzeczenie, że pomimo doznanej kontuzji, pacjent może nadal uprawiać sport, wówczas nie ma przeszkód, by tak się faktycznie stało.
Jak leczyć złamanie kości łódeczkowatej?
W niektórych przypadkach złamanie bez przemieszczenia można leczyć poprzez unieruchomienie. Po upływie około dwóch-trzech miesięcy powinien nastąpić zrost. Po ściągnięciu gipsu natomiast, wdraża się leczenie fizjoterapeutyczne. Operacja to wciąż najlepsza metoda leczenia złamania. Zespolenie kości za pomocą śruby daje bowiem trwałe efekty, a stosuje się je zawsze, gdy doszło do złamania z przemieszczeniem.
